We publiceren hier de woorden van prior Johan Goosens namens de ploeg van de parochie en de woorden van abt Erik De Sutter. Ook de toespraak van Adriaan Swinkels, familielid van pater Gereon leest u hier.
1. Abt Erik De Sutter
“Broeders en zusters, geliefde familie,
De beide lezingen die we voor de uitvaart van uw familielid, medebroeder en goede vriend van velen hebben gekozen, zeggen ons iets over het leven van Gereon.
Op jeugdige leeftijd koos hij ervoor om zich voor tebereiden om priester te worden, door zijn opleiding aan de Latijnse school in Gemert die verbonden was met de norbertijnen van Berne-Heeswijk in Nederland.
Samen met een paar tijdgenoten besloot hij om zijn levensideaal, priester worden, concreet te maken in de abdij van Grimbergen.
Na de opleiding in de abdij door medebroeders en gastprofessoren kreeg hij een studieopdracht aan het Sant Anselmo in Rome om liturgie te studeren. Niet alleen de studie, maar ook het verblijf in ons studie-generalaatshuis opende de wereld van Gereon en hij raakte betrokken bij de medebroeders van de Orde.
De jaren van Vaticanum II waren boeiende jaren in de Kerk.
Na zijn studie in Rome, werd Gereonbenoemd als godsdienstleerkracht in Anderlecht, Londerzeel en Brussel. Daar heeft hij als jonge priester-leraar, jonge mensen levenswaarde doorgegeven en de bijbelse verhalen op een boeiende manier doorgegeven. Vooral in de opleiding voor toekomstige leerkrachten in Brussel bereidde hij zijn studenten voor op een leven als boeiend en gedreven leerkracht, naar zijn voorbeeld. Het waren naar zijn zeggen de boeienste jaren van zijn leven : t lesgeven en reizen maken met deze jonge mensen.
In 1991 werd hem de taak gegeven om pastoor te worden van Grimbergen. Het dorp waar hij zo fier op was, daar mocht hij ‘herder’ zijn. Daar heeft hij het lief en leed gedeeld van mensen die hem werden toevertrouwd.
Vanuit de zorg voor de liturgie en het dalende aantal roepingen stichtte hij het Gregoriaans Abdijkoor van Grimbergen. Op laetare zondag dit jaar mocht hij in aanwezigheid van Kardinaal De Kesel het vijftigjarig bestaan van het koor vieren en op 5 mei jl. vereerde het Gregoriaans Festival van Watou ons en hem met een optreden van zijn koor, maar ook met internationaal bekende gregoriaanse koren. Een mooier huldebetoon kon er niet zijn.
Vanuit zijn voorliefde voor de Orde kon hij, toen hij een medebroeder verving in Oostenrijk contacten leggen met medebroeders achter het Ijzeren Gordijn. Hij kon hen voedings- en geneesmiddelen bezorgen die er niet vlot te verkrijgen waren. Maar ook als vertegenwoordiger van onze gemeenschap op Generale. Kapittels en ordesbijeenkomsten en –commisies werd Gereon een bekende medebroeder in onze huizen van de Orde. Hij mocht meermaals lesgeven over de Orde in de abdij van Orange in de U.S.A. en de jongste jaren voelde hij zich sterk verbonden met de jonge norbertijnse gemeenschap van Manathavady in Indië. Door vele mensen gesteund kon hij hen helpen om twee kerken te bouwen.
Gereon zette zich ook in voor de culturele en toeristische ontwikkeling van Grimbergen door rondleidingen in de abdijkerk, de abdijboekhandel en door betrokken te zijn bij vele culturele verenigingen in Grimbergen. Namen als Davidsfonds, Neos, Marnixring Zennedal , beiaardvrienden waren geen onbekende.
Gereon was een harde werker, dankzij zijn goede gezondheid kon hij veel aan. Daarom aanvaardde hij ook, na het overlijden van de stichter, het directeurschap van de Volkssterrenwacht Mira, alsook het directeurschap van Kerk in Nood Oostpriesterhulp. Hij raakte betrokken bij de Ridders van St. Jan waar hij kapelaan en vervolgens prelaat mocht worden.
In al die contacten en zijn inzet heeft hij de boodschap van het evangelie en het geloof in het eeuwig leven verkondigd en mensen uitgenodigd om daar ook in te geloven en er vanuit te leven.
Met de parabel van de zaaier zouden we kunnen zeggen dat Gereon overvloedig heeft gezaaid op de vele pastorale terreinen waar hij werkzaam en betrokken was.
Ook met jullie, dierbare familie, had hij een goede band. Met jullie heeft hij lief en leed gedeeld in jullie familie. Hij kwam graag bij jullie op familiebezoek en jullie bezoekjes aa hem stelde hij op prijs.
Uiteraard was Gereon ook een mens met grote en kleine kanten. Vaak was hij impulsief en onbezonnen, maar telkens stond hij in het leven met een gedrevenheid. Zo zullen we hem blijven gedenken.
In de laatste maand heeft hij, ondanks zijn goede gezondheid van vele jaren, de kwetsbaarheid ervaren. Voor hem en ons was het een weg van dingen uit handen geven.
Gesterkt door het ziekensacrament en omgeven door de goede zorgen van verpleegkundig personeel in het ziekenhuis en in het W.C.Z HHart, waar ik mijn erkentelijkheid wil voor uitdrukken, is Gereon vanuit het geloof vanwaaruit hij heeft geleefd ontslapen.
Nu wij hier samen zijn rond hem als medebroeders, familie en vrienden willen, laten wij God danken voor dit priester- en norbertijnerleven. Moge hij opgenomen worden in de liefde van de Vader en delen in het eeuwige priesterschap van Christus Jezus, onze voorspreker bij de Vader. Amen
2. Prior Johan Goossens
"Namens de parochieploeg, namens de kerkfabriek, namens de tientallen parochiale verenigingen, namens de zovele vrijwilligers van de Grimbergse Sint Servaasparochie wil ik me graag als huidig pastoor van Grimbergen richten tot Gereon….
Gereon, het is weinigen gegeven om enkel genoeg te hebben met een voornaam om te weten over wie het gaat… Je zou haast zeggen dat dat bijna enkel is weggelegd voor pausen of koningen…
Maar voor jou dus ook…
Mochten we over je spreken als pater van Boesschoten, zouden velen vragen: wie is dat? Nee… gewoon Gereon of pater Gereon of pastoor Gereon… een unieke naam die je met fierheid droeg en die je ook uniek maakte in de ogen van vele mensen.
Toen je in 1991 pastoor werd ondertekende je je preken steevast met Gereon, herder van Grimbergen.
Je wilde een herder zijn voor de schapen die onder je hoede kwamen. Dit herderschap vulde je op een eigen wijze in en je deed het vanuit een grote liefde voor deze gemeenschap… voor Grimbergen… want Grimbergen had jou hart al lang gestolen en met alles wat in je mogelijkheden lag wilde je dat Grimbergen, deze parel van Brabant, zou blinken.
Het pastoor kunnen zijn van deze gemeenschap gaf jou de mogelijkheden om je met nog meer toewijding als voorheen, in te zetten.
De ontelbare keren dat je hier op deze plaats, aan deze micro stond om de mensen toe te preken in de liturgie of tijdens de vele rondleidingen die je gaf, in deze kerk waar je verliefd op was en waar je een serieuze steen toe bijdroeg om deze kerk de titel van basiliek te doen krijgen.
Als pastoor in de liturgie… en als pastoor tussen de mensen. Heel veel mensen kwamen naar jou met hun zorgen, hun vragen of om hun vriendschap met je te delen… En de zorg van zeer velen ging je echt ter harte. Je leefde mee en liet je je hart spreken en bood geestelijke of materiele hulp waar kon.
Je had de bijzondere gewoonte dat wanneer iemand je zijn of haar zorgen toevertrouwde dat je dan op je kamer een grote kaars aanstak, naast het beeld van Norbertus. En die kaars brandde bijna dagelijks….
Vele jaren werkten we hier in de parochie samen… twee verschillende persoonlijkheden en een verschillende stijl maar beide in de overtuiging dat het een voorrecht is om in deze gemeenschap herder te mogen zijn… niet enkel omwille van deze unieke ruimte waarin we liturgie mogen vieren maar ook te midden van een warme gemeenschap die werd opgebouwd door onze voorgangers en waar we op mogen verder bouwen.
Namens alle mensen waarvoor je iets mocht betekenen… als herder, als priester, ja, als “Gereon” zeggen we dank u.
En zoals iemand het deze week in een email zo mooi verwoorde: Grimbergen verliest met Gereon een markant figuur, maar wint met hem een hemels voorspreker.
Mogen we dat als geloofsgemeenschap zo ook in de toekomst ervaren. Gereon, dank voor alles!"
3. Familielid Adriaan Swinkels
“Namens de familie van Boesschoten, mag ik als jongste aangetrouwd familielid, namens mijn schoonzussen en zwager iets vertellen over ‘onze Kees’ en uw pater Gereon.
Als 3e kind kwam hij in januari 1937 in Dongen ter wereld. Zijn beide zussen Tonny en Diet waren blij met zo’n klein manneke. Datzelfde jaar werd in december zus Luce geboren. Onbezorgd gingen de kinderen naar school, ook tijdens de oorlogsjaren. Na de oorlog eind jaren veertig en begin vijftiger jaren, kreeg Kees nog 3 zussen erbij. Gezien zijn rustige karakter kon hij goed aarden tussen zijn 6 zussen. In die jaren was hij misdienaar en speelde thuis al voor priesterke. Dus de weg naar het kleine seminarie in Breda en daarna de Latijnse school in Gemert was een logische stap. Zijn vervolgstap was de keuze tussen priesteropleiding in het bisdom of kiezen voor een abdijgemeenschap. Samen met enkele jonge studenten keek hij rond en besloot te kiezen voor de Norbertijnenabdij hier in Grimbergen.
Wij als familie van Kees hebben dat nooit erg gevonden. Voor ons was het bezoek aan Grimbergen een uitje. Vooral het logeren in de abdij had iets uniek. Daar kon ik in mijn familie vaak en veel over vertellen en daardoor werd Kees ook binnen mijn familie een graag geziene gast.
Doordat Kees les gaf aan scholen hier in de buurt, had hij het geluk om over zeeën van tijd te beschikken. In de grote vakantie ging hij tientallen jaren zijn collega pater Gregoor vervangen in het ydillische plaatsje Japons in Noord Oostenrijk, vlak bij de Tjechische grens. Uit die periode dateren ook de vriendschappen van Kees met de familie Spiegel.
Ook wij de familie van Kees profiteerden van zijn aanwezigheid in Japons, door regelmatig daar onze vakantie door te brengen. De pastorie aldaar bood altijd de gelegenheid tot overnachting. En Frau Anna, de dienstbode had weer eens wat jong volk over de vloer. Vanuit Japons waren uitstapjes naar Praag, Wenen of Budapest gemakkelijker te doen dan vanuit Nederland.
Ook in Grimbergen was het altijd een feest om te verblijven. Steevast stond een rondgang door de kerk, de sacristie en de tuin op het programma. Maar wandelen door Grimbergen met Kees was een hele opgaaf. Hij kende iedereen, en iedereen kende hem. Dus elke begroeting liep uit op een klein praatje. Daardoor leerden wij ook heel wat Grimbergenaren in de loop der tijd kennen.
Na zijn actieve periode, eerst als leraar, later als pastoor, kwamen de bezoeken aan Nederland steeds vaker voor. Via Luce in Beek, naar Someren, logeren bij Tonny, Carla of bij mij, dan door naar Helmond naar Diet. Zijn volkswagentje heeft wat kilometers gemaakt.
Vaste prik was zijn bezoek 2e Kerkstdag aan de Lambertuskerk te Someren. Na het overlijden van vader Van Boesschoten op 1e kerstdag in 1968, werd met Kees afgesproken om de sterfdag van vader jaarlijks te herdenken op 2e kerstdag. Vanaf 1969 ging Kees in Someren voor in de hoogmis om 10.00 uur, die werd opgeluisterd door mannenkoor “De Nachtegaal”. In de loop der jaren groeide dit gebeuren uit naar een traditie, waarbij de bevolking massaal naar de kerk kwam om te genieten van pater Van Boesschoten, waarvan velen dachten dat hij een echte Vlaming was. Zijn gemoedelijke manier van praten en preken sprak de Somerense geloofsgemeenschap aan en werd hij ook in Someren een bekende Belg. Als tegenprestatie heeft het mannenkoor diverse malen de eucharistievieringen hier in Grimbergen mogen opluisteren in de mis van half twaalf en gaf zij spontane serenades in de tuin van het Fenikshof.
Vorig jaar was het de 48e keer dat Kees voorging in de viering in Someren. Vanwege ziekte moest hij voor de eerste keer in 2016 verstek laten gaan. De Somerense geloofsgemeenschap en het Mannenkoor “De Nachtegaal” verliezen in Gereon een geliefde pater en trouwe supporter.
Namens de familie, wil ik dank zeggen aan alle bewoners van de abdij, voor de wijze waarop Kees vanaf 1956, bijna 62 jaar lang, deel mocht uitmaken van deze kloostergemeenschap, de mogelijkheden die hij kreeg om zich te ontwikkelen en de vele reizen die hij mocht maken naar o.a India, om zijn levenswerk te aanschouwen. Ook dank ik namens de familie de bewoners van de abdij voor de vele malen dat wij gast mochten zijn in de abdij en voor de warme belangstelling voor tijdens en na het overlijden van Kees.
Dank ook aan de inwoners van Grimbergen die onze Kees, uw pater Gereon, meer dan een halve eeuw lang opving, gezelligheid en vriendschap bood. Kees voelde zich thuis in Grimbergen. Hier mag hij nu voor eeuwig rusten.
Op een rouwkaart die ik ontving stond deze mooie tekst die ik u niet wil onthouden:
De tijd gaat voort. Alleen in gedachten kun je terug.
En alle mooie herinneringen zijn er voor altijd.
Het gaat u allen heel goed en….tot ziens!”
Hieronder vindt u de beelden van de uitvaartplechtigheid van 14 juli 2018.
